Kial irlanda ekstremdekstra partio havas grandan stokon da oro?

En julio, la Nacia Partio de Irlando faris strangan deklaron. Laŭ oficala anonco de la partio, du gravaj membroj de la partio ŝtelis oron el la trezorejo de la partio. La prezidanto, Justin Barrett, forte kondamnis la agon ne nur kiel perfido de la partio sed ankaŭ perfido kontraŭ Irlando. 

La polico rapide kaptis la oron kaj translokigis ĝin al sekura loko. Sed la rakonto iĝis eĉ pli bizara ĉar ne temis pri eta sumo, sed pri 400,000 eŭroj da oro. Tiu kvanto da riĉeco estus impona de eĉ la plej grandaj partioj de Irlando, sed la Nacia Partio estas eta kaj iom obskura. Dum la pasinta voĉdonado, ĝiaj dek kandidatoj ricevis nur 4,773 voĉdonojn aŭ 0.2% de la tuta voĉdonado. Kiel tia eta partio povus gajni tiom da mono?

Kion faru pacisto en tempo de milito?

Ĉiu esperantisto jam multfoje aŭdis la kutimaj paroladoj pri paco dum esperantaj kongresoj. Ili estas tiel vagaj kaj banalaj ke ili vere signifas nenion. “Paco bonas, morto malbonas” la prelegisto *kuraĝe* diras dum la spektantoj senemocie aplaŭdas kaj rigardas sian poŝtelefonon. Sed kion faru kiam paco ne plu estas nur slogano? 

La sukcesoj kaj malsukcesoj de IJK 2023

Kongresoj estas gravaj partoj de Esperantujo, sed kutime la kongresaj raportoj estas banalaj kaj temas nur pri la oficiala programo kaj kiom da homoj partoprenis. Do, mi volas skribi iom pri IJK 2023 por konservi miajn pensojn kiel memoraĵo de la renkontiĝo. Kompreneble, ĉi-tiuj vortoj estas nur mia opinio kaj eble aliaj partoprenantoj havas tute aliajn opiniojn.

Kial malmultaj homoj volas esti aktivuloj en TEJO?

Pasintsemajne, la komitato de TEJO elektis la novan estraron por la venonta jaro, sed estis tiel malmultaj kandidatoj ke ĉiuj estis elektitaj. La Elekta Komisiono raportis ke ili kontaktis pli ol 30 homoj sed nur 6 volis kandidatiĝi kaj ke “nun senteblas krizo pri emo aktivi en TEJO.”  

La problemo frapas ĉiun nivelon de TEJO. Ĉirkaŭ duono de la komitato silentas kaj neniam partoprenas diskutojn. Dum la pasinta jaro, nur du aktivaj diskutoj okazis en la komitat-retlisto (pri la buĝeto kaj IJK) krom tiu, ĝi sole estas loko por varbado pri kampanjoj kaj anoncoj de la estraro. La plejparto de la komisionoj apenaŭ estas aktivaj kaj monatoj ofte pasas inter komentoj en siaj babilejoj. Multaj landaj sekcioj havas malpli ol kvin aktivaj membroj kaj ofte baziĝas je la laboro de unu homo.

Ĉu retaj kongreso havos estontecon post kovim?

Pro la kovim pandemio, preskaŭ ĉiuj Esperanto-kongresoj estis nuligitaj dum 2020 kaj 2021. Anstataŭe, kongresoj okazis per la interreto. Sed nun la trudizoliĝo plejparte finiĝis (sed ne ĉie) kaj ĉeestaj kongresoj revenis (kiel IJK kaj UK). Do, ĉu ni daŭrigu la retajn kongresojn? Ĉu la retaj kongresoj estas valoraj aldonoj al nia komunumo kaj iĝos nova kolumno de la Movado? Aŭ ĉu ili estas provizoraj anstataŭaĵoj kiujn ni ne plu bezonas?

Ĉu statistikoj klarigas kial tiom da homoj forlasis la TEJO-estraron?

Dum la pasintaj jaroj la estraro de TEJO suferis grandan problemon pro la malaktiveco de estraranoj. Multaj estraranoj estis elektita plene je energio kaj promesoj, sed baldaŭ ĉesis aktive labori kaj poste rezignis aŭ estis eksigitaj. Kial ĉiu estraro enhavis almenaŭ unu estrarano kiu foriris?

La Civito minacas procesi kontraŭ mi

En 2018 aperis anonco en HeKo (Heroldo Komunikas), la buŝo de la Esperanta Civito, pri la nova novembro eldono de la Heroldo de Esperanto. Diskutante la enhavon, ĝi anoncis ke estas:

Granda spaco ankaŭ al TEJO, kies aktivuloj Robert Nielsen kaj Rogener Pavinski veas kontraŭ la malfacila situacio kaŭzita de Roterdamo, pro la malzorgoj pri la bilanco respektive pri la surmerkatigo de la revuo “Kontakto”.

Sed tiu estas granda surprizo al mi, ĉar neniu iam kontaktis min. Neniu petis ĉu ili rajtas uzi mian artikolon aŭ eĉ informis min. Oni simple prenis mian artikolon. Mi ne abonas la Heroldon, do mi eĉ ne scias kiun artikolon ili prenis (probable ĉi tiun de Libera Folio, kiu kritikas la UK, ne UEA). Bedaŭrinde, tiu estas nur la komenco de la Civita malrespekto por aliaj homoj.

La sekreta skandalo

Antaŭ unu jaro dum JES, oni informis la komitaton de TEJO pri skandalo. La skandalo estis tiel grava, ke ĝi provokis voĉdonon pri la eksigo de estrarano. La komitatanoj estis tiel ŝokitaj ke ili voĉdonis por forstreki la tutan diskuton el la protokolo kaj petis ke neniu parolu pri ĝi. Sed nun mi opinias ke sufiĉe da tempo jam pasis por ke mi nun rakontu ĝin al vi.

Mi estas la sola mask-portanto ĉe kontraŭ maska protesto

Estas pli da flagoj ol maskoj ĉi tie, kvazaŭ ni ne scias en kiu lando ni loĝas. Fakte el la 50-100 homoj en la protesto, mi estas la sola kiu portas vizaĝ-maskon. Ili levas standardon “Nur sklavoj portas maskojn”. La virino kun la mikrofono parolas pri libereco. Ial ŝi krias sian subtenon por la IRA, terorista grupo kiu neniel rilatas al la kronviruso. Tri policistoj (portante maskojn) venas al la parolanto sed ŝi krias laŭte per la mikrofono por ke neniu povas aŭdi ilin. La tuta amaso sekvas ŝin kaj krias ke ili ne agnoskas la policon.

Mia seniluziiĝo kiel TEJO-estrarano

Dum kelkaj jaroj mi estis tre aktiva en TEJO, mi estis membro de la komitato kaj ofte partoprenis diskutojn pri la organizo. Mi havis fortajn opiniojn pri la movado kaj eĉ revis ke iam mi povus esti la prezidanto. Mi estis unu el la plej parolemaj voĉoj en la komitato kaj mi ne timis kontraŭi malbonajn ideojn aŭ proponi novajn ideojn. Mi kandidatiĝis por la estraro ĉar mi volis kontribui al la movado kaj kreskigi junularan agadon. Mi pretis batali por revivigi landan agadon, tre grava kampo kiu ŝrumpis dum la pasintaj jaroj. Mi estis elekita kadre de la plej sperta estraro en jaroj kun homoj kiuj mi jam bone konas. Mi estis plena de espero.

Sed subite . . . . mi ne plu volis esti estrarano.