Dum kelkaj jaroj mi estis tre aktiva en TEJO, mi estis membro de la komitato kaj ofte partoprenis diskutojn pri la organizo. Mi havis fortajn opiniojn pri la movado kaj eĉ revis ke iam mi povus esti la prezidanto. Mi estis unu el la plej parolemaj voĉoj en la komitato kaj mi ne timis kontraŭi malbonajn ideojn aŭ proponi novajn ideojn. Mi kandidatiĝis por la estraro ĉar mi volis kontribui al la movado kaj kreskigi junularan agadon. Mi pretis batali por revivigi landan agadon, tre grava kampo kiu ŝrumpis dum la pasintaj jaroj. Mi estis elekita kadre de la plej sperta estraro en jaroj kun homoj kiuj mi jam bone konas. Mi estis plena de espero.
Sed subite . . . . mi ne plu volis esti estrarano.
Legi plu “Mia seniluziiĝo kiel TEJO-estrarano”