Ĉu Esperantujo bezonas ‘Ankaŭ Mi’ momenton?

Esperantujo estas la plej progresema kaj tolerema komunumo kiun mi konas, sed ĝi ne estas perfekta. Ĝi ja estas tre amikema kaj malferma loko, multe pli ol eĉ progresemaj okcidentaj landoj. La junulara movado principe estas tre respektema al diverseco kaj ne estas nur klubo de malmodernaj viroj. Ĉiuj transgenruloj kiujn mi konas, mi renkontis en Esperantujo, ĉar ĝi estas pli malferma kaj akceptebla ĉi tie. Oni ofte parolas pri la graveco de egaleco sendepende de nacieco, genro, samseksemeco kaj religio.

Tial ĝi estas tre seniluziiĝa kaj malespera kiam seksĝenado okazas.

La unua fojo kiam mi aŭdis pri seksĝenado dum esperanta renkontiĝo, mi estis ŝokita kaj surprizita. Mi neniam atendis ke io tiel povus okazi ĉi tie. La ekstera mondo estas forte frapita de akuzoj de seksĝenado, ĉefe rilate al la katolika eklezio kaj skolta movado (almenaŭ en mia lando), sed la Ankaŭ Mi movado malkovris plendojn preskaŭ ĉie. Mi opiniis ke Esperantujo estis pli bona kaj pli respektema, do tia fiagado ne okazas ĉi tie. Bedaŭrinde mi malpravis.

Nokte dum unu renkontiĝo, mi sidis kun amikoj en la trinkejo, kiam mia amikino petis ke ni interŝanĝu seĝojn, ĉar la viro apud ŝi metis lian manon sur ŝian femuron. Ŝi tute ne konis lin, volis aŭ konsentis al tio kaj li estas jardekoj pli aĝa ol ŝi. Kiam tio okazis, mi ne traktis ĝin serioza, post la interŝanĝo mi ŝercis pri ĝi kaj pensis ke temis nur pri unu strangulo. Sed nun, ĝi aspektas malpli amuza kaj pli serioza. Kiom da fojoj tiaj aferoj okazas? Ŝi ne denuncis lin kaj li ankoraŭ iras al renkontiĝoj, do mi scivolas kiom da fojoj similaj aferoj okazis kaj ankaŭ ne estis raportitaj? Kiom da aliaj esperantistinoj spertis nevolite tuŝado sed ne publike plendis?

Dum alia renkontiĝo, alia viro estis tre amikema al iu virino kiun mi konas. Ili bone amuziĝis kune kaj je la fino de la renkontiĝo, ili adiaŭis per brakumo. Sed dum la brakumo, li manprenis ŝian pugon. Ŝi estis tro ŝokita por respondi kaj tuj foriris. La plej ŝoka afero estas ke tio okazis en ĉambro plena de homoj – eĉ lia edzino estis tie! Li estas konata esperantisto kaj ĝis tiam, mi dirus ke li estas bonkora homo kiu agis tre amikeme. La sperto estis tiel malkomforta ke ŝi perdis ŝian entuziasmon por Esperanto kaj timis iri al aliaj renkontiĝoj ĉar li estos tie. Post kelkaj semajnoj ŝia entuziasmo iom revenis sed mi pripensas kiom da aliaj virinoj estis en simila situacio? Kiom da virinoj estis mistraktitaj sed ni ne aŭdis pri tio ĉar li foriris de la movado? Kiom da virinoj estis forpuŝita de Esperanto pro fi-viroj?

Mi estis en la ĉambro kiam la ĝenado okazis sed nek mi nek la multaj aliaj homoj tie rimarkis ĝin. Tio levigas la demandon, kiom ofte tio okazis antaŭ ni sed ni ne rimarkis? Kiom da aliaj fojoj viroj seksĝenis virinojn senpune? Tiuj viroj ne estis stranguloj, ili estas konataj kaj fidataj homoj kaj plenkore esperantistoj. Mi aŭdis onidirojn pri aliaj esperantistoj kiuj agis kripe dum renkontiĝoj (inkluzive estrarano de TEJO) kaj pri iu gravulo en UEA kiu ŝatas kolekti fotojn de junaj esperantistinoj. Seksĝenado multe malpli ofte okazas al viroj, do ĝi ne estas tiel videbla al mi, sed eĉ tiam mi ĉeestis du apartajn okazaĵojn. Kiom pli da spertoj mi havus se mi estus virino?

#AnkaŭMi

Estas iuj aliaj okazaĵoj kiuj jam iĝis publika. Stela raportis en ŝia blogo pri unu fojo kiam ŝi devis kaŝi sin en necesejo por eskapi esperantiston kiu seksĝenis ŝin (malgraŭ ke li havis edzon). Eble vi aŭdis pri la homo kiu estis forĵetita de IJK 2018 ĉar li seksĝenis alian virinon. En tiu okazaĵo, la virino estis novulo kaj ŝia nivelo de Esperanto estas tiel malalta ke ŝi devis uzi alian lingvon por raporti kio okazis. La organizantoj kaj respondeculoj bone respondis kaj klare montris ke tiu agado ne estas akceptebla. Mi ĉeestis tiun renkontiĝon kaj mi memoras ke neniu volis paroli pri ĝi. Neniu diris pri kiu temis aŭ eĉ kio okazis.

Nur kelkaj semajnoj post la renkontiĝo, mi eltrovis ke temis pri Cyprien Guiya, kiu estis estrarano de TEJO, ĉar alia virino diris ke li sendis malkomfortajn mesaĝojn al ŝi. (Cyprien verkis artikolon pri la okazaĵo kaj konfirmis ke temis pri li). Mi ankaŭ aŭdis ke TEJO pagis centojn da eŭroj por loĝejo por li post lia forpelo ĝis li povis flugi hejmen. Se temus pri nur simpla partopreninto, mi komprenus kial oni kaŝis lian identecon, sed li estis estrarano kaj kandidato por reelekto la sekva tago. Mi estis voĉdononta por li kaj oni ne informis la komitaton kial li retiris lian kandidatiĝon. Ni devas havi altajn normojn por la gvidantoj de niaj organizoj kaj ne kaŝu skandalojn por protekti ilin.

Bedaŭrinde, kiam oni aŭdas pri seksĝenado, iuj homoj preferas kaŝi ĝin, kvazaŭ se neniu parolas pri ĝi, ĝi ne okazis. Oni ne volas ke la organizo aŭ kongreso ricevu malbonan reputacion kiu kovros la bonajn agadojn. Oni ne volas detrui la reputacion de la viro, kiu povus esti ies amiko. Iuj dubas la akuzojn kaj opinias ke la viro estas pli kredinda. Iuj diras ke temas pri malsamaj kulturoj kaj oni devas akcepti ke tia agado estas normala en iuj landoj. Sed virinaj rajtoj estas universalaj rajtoj, kaj konsento ne estas nur privilegio por virinoj de okcidentaj landoj. Seksĝenado ne estas akceptebla en iu ajn situacio, ne gravas el kiu lando venas la ĝenanto aŭ ĝenato. Mi ja komprenas ke estas malfacila kaj malkomforta paroli publike pri tia afero, sed ignoru ĝin estus pli granda maljustaĵo.

Mi memoras kiam iuj virinoj plendis kontraŭ iu estrarano de TEJO ke li malkomfortigis ilin kaj agis maldece. Li eĉ tuŝis kaj provis kisi unu virinon kontraŭ ŝia volo. La komitato estis ŝokita, sed akceptis lian pardonpeton kaj promeson ke ĝi neniam okazos denove. Tiam la komitato voĉdonis por kaŝi la tutan aferon kaj diris ke neniu parolu pri la afero. Oni diris ke oni faris tion por protekti la anonimecon de la viktimoj, sed tio ankaŭ protektis la agresinton. Iuj komitatanoj agis kvazaŭ ili estis pli maltrankvilaj pro la ideo ke Libera Folio eltrovos ol pro la seksĝenado mem.

Kiam seksĝenado okazas, la viktimo kutime sentas izolita kaj senpova. Ofte ili pensas ke ili estas sola kaj tio ne okazas al iu alia. Tiu sento estas pli forta se la viktimo estas novulo kaj la agresinto estas konata kaj respektata homo. Mi rimarkas ke seksĝenado ofte okazas al novuloj kiuj ne konas multajn homojn kiuj povas subteni ilin. Virinoj kun malalta lingvonivelo estas pli izolita kaj ŝajnas ke iuj viroj eksplutas tion. Kiam oni ne raportas tiujn okazaĵojn, eĉ bonintence, oni plifortigas la silentemecon. Eble tiuj viroj agis fie al kelkaj virinoj sed ĉiu pensas ke ŝi estas la sola. Eble la viktimo kulpigas sin aŭ pensas ke ŝi miskomprenis kion okazis. Kiel la Ankaŭ Mi movado montras, kiam unu akuzo aperas, ofte aliaj sekvas. Virinoj kiuj pensis ke ili estis solaj, malkovras ke fakte aliaj spertis la samajn aferojn. Ĉu tio okazos en Esperantujo? Ĉu estas aro de sekretaj skandaloj kiujn ĝis nun estas ignoritaj?

Iuj homoj certe preferus se tiuj skandaloj restos kaŝitaj kaj ne volas malpurigi la ideon de nia lingvo per akuzoj. Sed ni juĝu nian movadon ne pro ĉu tiuj okazaĵoj okazis aŭ ne, sed kiel ni respondas al ili. Se nia reago al seksĝenado estas kaŝi, ni malhonorigas nin. Estas seniluziiĝa malkovri ke amiko agis maldece, sed Esperantujo devas esti malferma, sekura kaj bonvena loko por ĉiuj. La plej granda skandalo estus se virinoj sentus sin malkomfortaj ĉe renkontiĝoj kaj ne povus paroli pri tio. La sola justa solvo estas paroli honeste kaj malferme pri kio okazis por ke ĝi neniam okazu denove.